Czy w czasach pandemii koronowirusa, kiedy uczymy się zdalnie, nie obchodzimy imienin, urodzin i nie możemy się spotykać powinnyśmy pamiętać o tym wydarzeniu? Czego możemy się nauczyć od ludzi, którzy żyli ponad 200 lat temu? Większość z nas pamięta z corocznych apeli szkolnych, że było to w okolicach zaborowych naszej Ojczyzny, dlaczego więc jest to tak ważne wydarzenie?

Powodów jest kilka, ale najważniejsze z nich są dwa. Pierwszy to fakt, że Polska stworzyła pierwszą w Europie i drugą na świecie nowoczesną, spisaną ustawę zasadniczą. Natomiast drugi, niezwykle istotny, to wiedza, że ten niedościgniony wzór i symbol marzeń o niezawisłości państwa i wolności jego obywateli nie powstał bez bólu, ale po niezwykle burzliwych obradach sejmu czteroletniego.

Nie będziemy sprawdzać Waszej uczniowskiej wiedzy, kto stał wtedy, na czele Rzeczpospolitej, jakie nazwiska kojarzą się z obozem reformatorów, a kto nie dorastał do tych wiekopomnych wydarzeń. Chcemy natomiast, żebyście poczuli tą niewyobrażalną dumę i radość całego Narodu w tych majowych dniach. Apelowe piosenki majowych dni są bardzo pogodne. Polacy wyrażali swą radość z tego, że pomimo bardzo trudnej sytuacji, zdołali wznieść się ponad podziały dla dobra wspólnego. Dla dobra Ojczyzny.

Śpiewano nie tylko „Witaj maj, 3 Maj, dla Polaków błogi raj” czy „Witaj Majowa Jutrzenko!”. Chwalono decyzje całego Narodu mówiąc „Zgoda Sejmu to sprawiła, że nam wolność przywróciła, Wiwat krzyczcie wszystkie stany”. Dzisiaj też każdy stan jest tak samo ważny, czujemy jak bezcenni są lekarze, pielęgniarki i wszyscy pracownicy medyczni. Ale czy tylko? Rozumiemy, że Panie sprzedawczynie bardziej narażone na infekcje niż niepracujący, są dla nas bezcenne, bo pozwalają nam zrobić zakupy niezbędne dla życia. Pomagamy sobie wzajemnie, jesteśmy dumni, że możemy zrobić coś dla innych. Czujemy jak wszyscy jesteśmy częścią ogromnej wspólnoty. Ta wspólnota to nasza ojczyzna, Polska.

Dzisiaj, w czasach pandemii coraz częściej mówimy o „naszych bohaterach”, jesteśmy z nich dumni bo pomagając nam wszystkim ryzykują zdrowiem i życiem własnym. Polacy po uchwaleniu konstytucji 3 maja też chcieli być bohaterami i było to uczucie tak powszechne, że śpiewano: „Za swych braci i za króla, obywatel każdy, wszędzie, życie swoje łożyć będzie”.

Czasy są trudne, tak jak wtedy, chociaż z zupełnie innych powodów. Tamte czasy zjednoczyły ludzi, dzisiaj pomimo odosobnienia staramy się o sobie nawzajem pamiętać. Chcemy nie narażając siebie, pomagać słabszym i bardziej potrzebującym. Tamte czasy zrodziły bohaterów, dla których miłość ojczyzny była dobrem najwyższym, większym nawet nad życie. My też chcemy żyć miłością braci i wspólnego domu. Chcemy być dumni z tego, że ten nasz dom to Polska.

WIWAT MAJ, 3 MAJ!

Opracowała: p. Grażyna Józwiak – nauczyciel historii